Zwykle szukam odpowiedzi, które znajdują się gdzieś między tak i nie – deklarował w 1970 roku architekt Makoto Suzuki. Tak układam zewnętrzne i wewnętrzne warstwy domu, aby nie dopasować ich dokładnie i dzięki temu uzyskuję miękką przestrzeń między nimi.
Dom GAH6812, Tokio, proj. Makoto Suzuki, 1968-69.
W domu o kodzie GAH6812 architekt uzyskał tę miękkość dzięki bańkom – jak sam nazywa przeszklone pomieszczenia pozwalające na przebywanie między skrajnymi warunkami pokoi i ogrodu.
Przekrój – dom GAH6812, Tokio, proj. Makoto Suzuki, 1968-69.
Dom GAH6812, Tokio, proj. Makoto Suzuki, 1968-69.
Inną charakterystyczną cechą budynku są zielone tarasy znajdujące się na wysokości parapetów okien. To rozwiązanie topograficzne umożliwia lepszy kontakt mieszkańców z naturą. Niższy poziom dostępny jest pochylnią uformowaną z ziemi.
Widok na ogród z wjazdu – dom GAH6812, Tokio, proj. Makoto Suzuki, 1968-69.
Dom GAH6812, Tokio, proj. Makoto Suzuki, 1968-69.
Źródło: JA, The Japan Architect, lipiec-grudzień 1970.
/NIE/POKOJE 